«Diante unha imaxe de Íñigo de Loyola

A místeca alegría no sembrante,
no peito a ira, o sono na mirada,
ben te conezo, Euménide sagrada,
trenca virtú, católico bergante.

Treidora do Evanxelio á lei amante,
a Esposa dos Cantares, desleigada,
tivo tratos co demo e desta allada
naciches ti, ¡parásito trunfante!

Mais ¿que fas nese altar roubando preces,
xenio da intolerancia soberano,
ti que tan sólo maldiciós mereces?

¿Ti, que trocache a Cristo nun tirano,
ós saiós i ós verdugos en xueces,
i en fouce a Dios do pensamento humano?«

(Manuel Curros Enríquez)