Probe Galicia, non debes 

Chamarte nunca española. 

Qu’ España de ti s’ olvida 

Cando eres ay! tan hermosa.

Cal si na infamia naceras 

Torpe, de ti s’ avergonza, 

Y á nay qu’ un fillo despreça 

Nay sin coraçon se noma. 

Naide por que te levantes 

Ch’ aIarga á man bondadosa. 

Naide os teus prantos enxuga, 

Y homilde choras e choras.

Galicia, ti non tés patria, 

Ti vives no mundo soya, 

Y á prole fecunda tua 

S’ espalla en errantes hordas, 

Mentras trist’ e solitaria 

Tendida na verde alfombra 

O mar esperanzas pides 

De Dios á esperanza imploras. 

Por eso anqu’ en son de festa 

Alegre á gaitiña s’ oya 

Eu podo decirche 

Non canta que chora.